Ton Sandig was zes jaar toen hij chronisch ziek werd. De oorzaak, en dus ook een goede behandeling, werd pas rond zijn dertigste ontdekt. Er kwam toen een einde aan een lange reeks gesprekken met huisartsen en specialisten waarbij hij het gevoel had van het kastje naar de muur te worden gestuurd.

Na zijn pensionering (als communicatie-adviseur) sprak hij met huisartsen over zijn ervaringen in de gezondheidszorg. Ook onderzoek kwam aan bod: 80% van wat de dokter vertelt weten patiënten niet meer als ze de kamer van de dokter uit zijn. De vraag was hoe we dat zouden kunnen verbeteren.

De oplossing was een patiëntenboekje waarmee een ieder vooraf thuis zijn klacht kon overdenken en opschrijven. Dat werkte prima. Het lukte ook om tijdens het gesprek de bevinding van de dokter goed op te schrijven. Alle belangrijke zaken staan in het boekje op een rijtje, zodat hij en anderen het thuis konden nalezen.
Heldere communicatie om de informatiekloof in de spreekkamer te dichten. Hij besloot de patiëntenboekjes zelf te gaan produceren en uitgeven.

Duizenden patiënten gebruiken het nu. Heerlijk om zoveel mensen te kunnen helpen.